در آئین بزرگداشت یغمای خشتمال نیشابوری در آمفی تئاتر دانشگاه پردیس نیشابور، «کیوان ساکت» به اجرای تک‌نوازی و علی بهمنی و چند تن دیگر از شاعران به شعرخوانی پرداختند. این نوازنده و آهنگ‌ساز همچنین درباره همکاری خود با پرویز مشکاتیان، او را شاعرِ سنتور دانست:‌ «۲۰ سال در کنارش ساز زدم و دیگر نمی‌توانم در کنار هیچ نوازنده سنتور دیگری ساز بزنم. ساز در ذاتش بود توانایی در ریتم و آشنایی با فرهنگ و شعر و ادب در او چنان بود که حتی بزرگان ادب ایران در حضور مشکاتیان با احتیاط سخن می‌گفتند.»

کیوان ساکت نوازنده تار و سه‌تار در این مراسم عنوان کرد: «خیلی خوشحالم که بالاخره بعد از مدت‌ها شاهد این هستم که برای یکی از نازنین فرهیختگان این خطه هنرپرور مراسمی برگزار شده است، من یغما را به واسطه هنرمند همشهری ایشان (رضا شاکری) شناختم. ایشان گفتند یغما شاعر خشتمال است و من علاقمند بودم تا اینکه یغما را دیدیم و به قول مشکاتیان زلفمان به زلف هم گره خورد. هر پنجشنبه به نیشابور می‌آمدم؛ خانه‌ای که متأسفانه فروخته و در هم کوبیده شد و یک ساختمان بدقواره به جای آن ساخته شده است؛ آن زمان فقط همان ساختمان خشتی با دو اتاق قرار داشت و اطراف آن خانه بیابان و گندم‌زار بود.»

به گفته‌ی «ساکت»، یغما تا سی سالگی سواد نداشت و خواندن و نوشتن را با نقاشی یاد گرفت؛ یغما برای اینکه بتواند از کتابخانه عمومی استفاده کند شغل خود را از کارگری به خشتمالی تغییر داد که بتواند صبح‌ها به کتابخانه برود و شعرهای خود را کامل کند.