بیست و سوم بهمن 1402 جشنواره موسیقی فجر در سالن رودکی میزبان نوازنده‌ای بود که لقب نابغه پیانو را با خود یدک می‌کشد. پیانیستی ارمنی که در بین اهل فن به تبحرش در اجرای قطعات موسیقی کلاسیک معاصر و مدرن معروف است. او در طی فعالیت حرفه‌ای تلاش‌های زیادی برای اشاعه موسیقی معاصر کرده است. حالا و در قالب جشنواره موسیقی فجر این فرصت برای مخاطبان ایرانی فراهم شد تا ازنزدیک

رپرتواری که هایک  برای این اجرا در نظر گرفته بود شامل اجرای آثاری از آهنگسازانِ ارمنستانی بود

نخستین چیزی که در این اجرا به چشم می‌آمد استقبال خوب مخاطبان به ویژه هموطنان ارمنی بود که با ذوق و اشتیاق، تقریبا تمام صندلی‌های سالن را پر کرده بودند. اجرا راس ساعت آغاز شد و پس از اجرای چند قطعه می‌شد این نکته را

از نوع نواختن و حسی  که در هر قطعه منتقل می‌کرد به وضوح مشخص بود که او درکی عمیق از موسیقی معاصر دارد و این همان نکته‌ای است که متاسفانه بسیاری از نوازندگانِ دیگری که به سراغ  این سبک از موسیقی می‌روند، از آن بی‌بهره‌اند. درک عمیقِ هایک ملیکیان از آثاری که می‌نوازد زمانی بیشتر به چشم می‌آمد که در اجرای قطعه دوم با ثابت نگه داشتن یک موتیف چهارنتی در طول قطعه  همراه پرداخت‌های آتونال در کنار آن، حس تعلیقی نصفه و نیمه به مخاطب می‌داد

اینجا باید اشاره کرد که نوازندگی فقط نواختن نت‌ها نیست بلکه فهمیدن هدف، منظور و احساس آهنگساز، شرطی حیاتی برای نوازندگان است
درک  احساسی قطعاتی که هایک ملیکیان در رپرتوارش گنجانده بود می‌تواند برای هر نوازنده پیانویی چالش برانگیز باشد، که البته ملیکیان به خوبی از پس آن برآمده بود

درک کرد که واقعا بی دلیل نیست که به این هنرمند، لقب نابغه پیانو را داده‌اند